Artikel Westervoort Post - Woensdag 7 oktober
De knop gaat snel om
Geschreven door Daan Appels:
Alle seinen stonden op groen. Frank Futselaar zou afgelopen zondag in Londen de marathonlimiet gaan lopen voor de Olympische Spelen. Niet dus. Regen en kou sloegen in de benen van de Westervoortse hardloper en hij kreeg kramp. Na bijna 29 kilometer stapte hij teleurgesteld uit.
De aankomst maandag op Schiphol was anders dan Frank Futselaar vooraf had gehoopt. In plaats van tientallen familieleden, supporters en sponsors met bloemen en felicitaties, was er slechts een handjevol getrouwen om hem een hart onder de riem te steken. Ze troffen geen gefrustreerde topsporter. Frank Futselaar had de knop allang omgezet.
“Dat had ik eigenlijk al heel kort nadat ik was uitgestapt. Er is een duidelijke reden waarom ik niet verder kon: kramp in beide benen. Krampen die ik kreeg omdat het regende en koud was. Ik had mijn benen wel met vaseline ingesmeerd, maar dat bleek niet afdoende. Terwijl het tot op het moment dat de kramp zich aandiende zo lekker ging. Ik zat heel goed in de race. Mentaal ook.”
In de aanloop naar de wedstrijd ging weinig mis. Zoals gepland reisde Frank Futselaar op donderdag naar Londen, waar hij zijn intrek nam in het luxueuze deelnemershotel. Vrijdag en zaterdag de gebruikelijke laatste voorbereidingen, waaronder het maken van afspraken met andere atleten (veel van hen gingen in Londen voor de Olympische limiet).
Frank: “Op vrijdag ook nog vijftig minuten getraind en op zaterdag 40 minuten rustig gejogd. Beide dagen ook al in de regen, maar dat deed me niets. Ik train natuurlijk ook wel eens in regen en kou.”
Zondag bijtijds naar St. James’s Park in het centrum, waarin een rondje van ruim 2,2 kilometer was uitgezet. Negentien rondjes binnen 2.11.30, dat was het doel. Start om 10.15 uur lokale tijd, 11.15 uur bij ons. Frank: “Ik voelde me goed en had er zin in. ‘Londen’ geldt als misschien wel de grootste marathon van de wereld. Om in zo'n speciaal jaar van dat hele circus deel uit te maken, voelde als bijzonder. Met notabene viervoudig Olympisch kampioen Sir Mo Farah als haas. Wie kan dat zeggen?”
De race verliep aanvankelijk perfect. Halverwege kwam Frank Futselaar door in 1.05.19, keurig op schema. “Ik zat lekker in een groep. Vanaf kilometer 25 echter begonnen mijn spieren te verkrampen. ‘Tikjes’ in beide kuiten. Ik ben wat teruggegaan in tempo in de hoop dat het over zou gaan. Maar bij kilometer 28 leek het meer op ijsdansen dan op hardlopen en ben ik gestopt.”
Achteraf een verstandig besluit. Veel andere lopers kregen ook last van kramp en vielen ook uit. Sommigen met een blessure omdat ze te lang bleven doorlopen. Frank Futselaar stelt nadrukkelijk dat hij geen blessure aan de wedstrijd heeft overgehouden. “Omdat ik op tijd ben gestopt is de schade heel beperkt. Ik beschouw ‘Londen’ achteraf maar als een stevige training. Een paar dagen rustig aan en weer door.”
De volgende stip op de horizon is al snel. Over twee maanden op zondag 6 december doet de Westervoorter in Valencia in Spanje een nieuwe limietpoging. “Hopelijk kan ik daar wel laten zien dat ik het niveau heb. ‘Valencia’ is een snelle marathon en in december kan het daar ook nog eens heel aardig weer zijn. Van regen en kou heb ik nu wel even genoeg.”