Even de pijn nemen

De Westervoortse hardloper Frank Futselaar is professioneel met zijn sport bezig. Wij volgen
hem daarbij op de voet. Eens in de vier weken doet Frank in deze krant zelf verslag.

Tsja, hoe zal ik het zeggen. Soms zit het mee, soms zit het tegen? Goede tijden, slechte tijden? Of shit happens? Hoe dan ook, het is even niet wat het zou moeten zijn. Ik ben ziek. Ik heb het CMV-virus onder de leden. Het cytomegalovirus. Het lijkt op de ziekte van Pfeiffer. Dat wist ik eerst ook allemaal niet, maar als je denkt aan een griepje en als dat dan niet over gaat, dan ga je toch maar eens naar de dokter. Ze hebben bloed afgenomen en dan blijk je dat CMV-virus te hebben.

Er is nu in ieder geval een verklaring waarom ik me zo slecht voel. Ondertussen heeft de ziekte wel een heleboel overhoop gegooid en de naweeën zullen ook nog wel even voelbaar zijn. In chronologische volgorde. Donderdag 9 januari kwam ik terug van het trainingskamp in Namibië. Prima weken gehad daar. Lekker kunnen trainen. Op zondag 12 januari heb ik zoals gepland meegedaan aan de Egmond Halve Marathon. Negende geworden in 1.04.36. Prima. Ik ben diep gegaan die dag, maar heb niet het allerlaatste beetje eruit geperst.

Het voelde als de perfecte laatste voorbereiding op Halve Marathon van Sevilla op zondag 26 januari. Daar wilde ik proberen de limiet van 1.02.03 te lopen voor het EK op de weg in België in april. Maar je voelt-em waarschijnlijk al. Een paar dagen na ‘Egmond’ voelde ik me gammel. Koorts, hoofdpijn. Een virus dus. Wat is al schreef: dit gooit mijn planning helemaal overhoop. Temeer daar ik niet weet wanneer ik van de ziekte af ben. Het gaat nu wel iets beter, maar ik voel me nog absoluut niet okselfris.

De Groet uit Schoorl Run op 9 februari heb ik al afgezegd, net als de Halve Marathon van Barcelona op 16 februari. Die wedstrijden komen zeker te vroeg. Misschien dat ik in maart nog iets kan. De kwalificatietermijn voor het EK sluit op 31 maart. Maar het is nu te vroeg om daar al iets zinnigs over te kunnen zeggen. Ik geef eerlijk toe dat ik het er moeilijk mee heb. Je kunt zeggen: af en toe ziek zijn hoort erbij, maar als het je dan overkomt, baal je toch. Ik kom hier weer uit, dat is zeker. Het is nu een kwestie van even de pijn nemen. Laat ik dat ‘even’ trouwens maar weglaten. Het is een kwestie van de pijn nemen. En dan straks weer door.

Deel dit artikel