London Marathon 2020 – DNF – Geen Olympische Limiet

Dit was de dag waarop ik lang had gewacht. Een poging voor de Olympische limiet van 2:11.30 op de marathon. Een unieke kans in een speciale corona editie van de London Marathon over ruim 19 rondjes van 2.2km. Met slechts 40 atleten stonden we aan de start waarvan er zeker 15 net als mij voor de Olympische kwalificatie gingen. Met Olympisch kampioen Mo Farah als een van de hazen lagen we perfect om schema. Helaas door kramp in beide kuiten en hamstrings heb ik moeten uitstappen. Een grote teleurstelling.

Het hele voortraject was een uniek ervaring. Met z’n 200 personen zaten we de dagen voor de race in een corona vrije bubbel om alles zo veilig mogelijk te maken. Iedereen is drie keer getest en 1.5 afstand meter werd gemonitord door een speciale ketting die ging piepen als je te dichtbij iemand kwam. Ondanks deze situatie voelde het ook gewoon als een normale marathon omdat iedereen voornamelijk zijn of haar eigen ding deed.  

Naast de start had iedereen zijn eigen 3 bij 3 meter kleedruimte om eventuele coronabesmettingen te voorkomen. Zonder publiek en coach was het ook anders, maar ik had er heel zin in en was er klaar voor. Na de start kwamen we met een grote groep mooi in het perfecte tempo. Met doorkomsten van 15:42 en 31:02 kwamen we perfect door. De snelheid voelde ontspannen en mentaal zat ik er ook goed in. De regen en wind hinderde mij eigenlijk niet ondanks dat mijn kleding al helemaal doorweekt was. Mijn benen waren goed ingesmeerd met vaseline waardoor er een beschermlaag op zat tegen het water. Dit werk altijd goed.  

De drankposten waren perfect opgesteld en het drinken ging ook goed. Elke twee ronde nam ik een bidon met 125 ml Maurten Sportsdrink. De doorkomst op de 15 km in 46,33 en de halve marathon in 1:05:19 voelde eigenlijk beter nog dan de eerst 10 km. Bij 25 km zat ik perfect in de groep en zaten we op een schema van 2:10:30. Nog steeds voelde het tempo goed en was de ervaring te gek. Helaas begonnen mijn beide kuiten te verkrampen. Door in de lucht te 'schoppen' probeerde ik het eruit te krijgen. Het had niet heel veel zin en zelfs mijn hamstrings wilde niet meer normaal bewegen. Ik moest echt het tempo laten zakken en hoopte dat er 'doorheen' zou komen, maar het had geen zin. De krampen werden steeds erger en op 29km voelde het alsof ik aan het ijsdansen was om de kramp te ontwijken. Helaas heb ik hierdoor moeten uitstappen.  

De kou in mijn benen door de regen en de wind waren toch te veel vandaag. Mentaal had ik er geen last van want het was zelfs leuk! Maar mijn benen vonden dat niet. Dit is een grote teleurstelling. Het zat er niet in vandaag. Ik wil iedereen bedankt voor de vele support en digitale aanmoedigingen. Ik heb er aan gedacht tijdens de race. Voor nu is het goed herstellen. Ik heb het gevoel dat dat goed komt. Ondanks dat het een grote teleurstelling is heb ik echt van de race genoten. Wat een evenement was dit. Ik ervoor zorgen dat ik in Valencia op 6 december klaar ben voor een nieuwe poging.  

Deel dit artikel