Mijn lijf is mijn bedrijf

Ik wil jullie niet jaloers maken, maar ik begin dit keer met te vertellen waar ik ben en te beschrijven hoe het hier is. Met mijn vriendin Liesse-Lotte zit ik tien dagen in Chamonix in Frankrijk, in het huis van vrienden. De zon schijnt en vanaf het terras kijken we op de Mont Blanc. Het zicht wordt nu alleen even ‘verstoord’ door paragliders. Hoe mooi wil je het hebben? Chamonix is een schitterd dorp aan de voet van het 'dak' van europa. Ook voor alle type hardlopers is er wat wils. Er zijn vlakke paden en eindeloze trails de bergen in. Daarnaast is de openbare atletiekbaan van 300 meter perfect voor snelheidstrainingen.

De locatie geeft een vakantiegevoel, dat zeker, maar de trainingen gaan door. We zitten hier op 1000 meter. Dat is niet hoog genoeg om echt van een hoogtestage te kunnen spreken, maar er is wel van schone en frisse lucht. En dat is precies waar mijn longen op dit moment behoefte aan hebben. Dat zit zo. Ik heb de afgelopen weken veel last gehad van de graspollen en mijn astma. Meer dan andere jaren. Niet alleen dat je steeds moet niezen, maar ik heb ook verschillende keren echt ziek op bed gelegen. Dan is het lastig om zware tempotrainingen te doen. Hoe het komt dat ik er dit jaar meer last van heb dan andere jaren, weet ik niet. Met een longarts ben ik daarover in overleg. Feit is dat het zo is.

Tijdens mijn trainingskamp in Amerika van eind maart tot begin mei heb ik er ook last van gehad. Daar heb ik de vorige keer ook iets over geschreven. Toch had ik goede hoop dat ik het trainingskamp op 6 mei in Los Angeles met een goede 10.000 meter op de baan kon afsluiten. Dat is helaas niet gelukt. Ik finishte in 29.22 minuten, terwijl ik hoopte op 28.15, de limiet voor het EK (mijn pr is 28.45). Dat is een groot verschil. Onder andere door de gemiste trainingen en de herstelperiode van de ziekte heb ik niet het topniveau kunnen bereiken dat ik graag wilde. Je weet natuurlijk nooit of het anders wel was gelukt, maar de fysieke tegenslagen hebben in ieder geval niet geholpen.

Ik kan niet anders dan me erbij neerleggen en mijn doelstellingen aanpassen. Dat doe ik dan ook. Mijn eerste wedstrijd nu is het NK 10.000 meter op de baan in Leiden op 11 juni. In principe de laatste mogelijkheid ook om de EK-limiet te lopen. Maar eerlijk gezegd heb ik een tijd van 28.15 even uit mijn hoofd gezet. Op dit moment is dat niet reëel. De snelheid is niet het probleem, die heb ik wel, maar ik heb momenteel gewoon te weinig inhoud om het na vijf kilometer te kunnen doortrekken naar tien. Ik ga kijken wat erin zit in Leiden en daar moet ik het dan voor dit moment mee doen.

Best vervelend. ‘Mijn lijf is mijn bedrijf’, zeg ik altijd, en als dat lijf je in de steek laat, baal je. Zo simpel is het. Maar goed, het is lekker om hier in Chamonix te zitten. Weinig pollen en veel frisse lucht. Niet die benauwdheid voelen, ook niet na een training, is al heerlijk. 

Deel dit artikel