Amsterdam Marathon 2021

Balen en uithuilen 😭😭 Vandaag stond de Amsterdam Marathon op de planning. Ruim vier maanden had ik naar deze dag toegeleefd. Na een trainingskamp van bijna 4 weken in Sankt Moritz, een geslaagde haasklus in Berlijn en een mooie trainingsweek op hoogte bij Woest Sport in Borculo was ik er klaar voor. Klaar om de strijd aan te gaan met de andere Nederlanders en de nationale titel en klaar om voor mijzelf een goede race neer te zetten. Na de mislukte pogingen afgelopen jaar om mijn persoonlijk record van 2.11.30 te verbeteren en daarmee kwalificatie af te dwingen voor de Olympische Spelen was het nu tijd voor een goede race en een goed gevoel. Helaas, dat werd het dus nog niet. 

Aan de organisatie, het haaswerk en het weer lag het gelukkig niet. Dat was allemaal top verzorgd. Mijn teamgenoot Daan Reintjes deed zijn eerste haasklus in een marathon geweldig. Hij regelde het verkeer, wees de gevaarlijke bochten goed aan, hield mij uit de wind en zorgde voor het juiste tempo. De organisatie had de groepen van de Nederlandse lopers goed verzorgd met hazen en het weer was perfect vandaag. 

Maar wat dan? Aan het begin van deze week heb ik getwijfeld om überhaupt te starten. Op maandag werd ik helaas ziek en belande ik ’s avonds met lichte koorts en hoofdpijn in bed. Ik heb vervolgens drie dagen niet gerend en alle zeilen bijgezet om weer helemaal fit te worden. Natuurlijk ook een Coronatest gedaan, twee zelfs. Beide waren gelukkig negatief. Op donderdag tijdens de persconferentie had ik nog goede hoop dat herstel door zou zetten en ik misschien wel extra fit zou worden. Vrijdag en zaterdag voelde ik mij al een stuk beter en besloten om van start te gaan. 

Wel met een aangepast plan. Ik wilde graag 3.07/08 lopen  en daarmee wat rustiger starten dan de afgelopen keren. Als dit toch te pittig zou zijn dan zou Daan bij mij blijven en rustiger gaan lopen. Ik wilde graag mijn niveau van de dag halen en goed finishen. De eerste 10 kilometer gingen nog best wel goed, maar vanaf 14 km merkte ik al dat mijn conditie het zwaar had. Toen wij rustiger gingen lopen werd het gevoel niet veel beter. De energietank was al heel snel leeg. Vanaf 21 km ben ik samen met Daan eigenlijk gaan joggen om bij 24 kilometer uit te stappen waar mijn vader en vriendin stonden. Ik had onmogelijk op een gezonde manier naar de finish kunnen gaan. 

Het jasje dat ik afgelopen week heb uitgedaan door de ziekte is toch te groot geweest. Had ik dan niet moeten starten? Achteraf misschien niet. Ik heb besloten ervoor te gaan omdat ik mij de laatste dagen goed voelde en desnoods op een rustiger tempo wilde doorlopen naar de finish. Het is duidelijk dit totaal niet is wat ik van verwachtte, maar het is gelukkig heel duidelijk waarom het vandaag gelopen is zoals het is. 

Voor nu is het flink balen en zal de focus liggen op helemaal herstellen. Daarna zal ik mij richten op de korte afstanden zoals de Zevenheuvelen loop. Het is heel fijn dat die er weer doorgaat want die heb ik wel gemist. Ik had liever een beter verjaardagscadeau gegeven aan mijn coach Titus. Maar het is wat het is. 

Foto: Eagle Fotografie 

 

 

Deel dit artikel