New York City Marathon Raceverslag

Wat een strijd was dit. Duidelijk dat het niet de wedstrijd werd waar ik voor getraind had.

Het plan was duidelijk. Met de hitte (20+ graden) en het zware parcours niet te hard starten, hopen op een mooi groepje en anders mijn eigen ritme vinden.

De start op de Verrazano-Narrows was geweldig. Wat een locatie om met 50.000 atleten aan de start te staan en met bijna nog meer politieagenten.

De eerste 5km liep ik in de tweede groep, maar die gingen iets te snel waardoor die kilometers de enige waren die ik samen met iemand heb gelopen. De rest van de 37 km was solo, maar mijn focus was goed en ik kon een eigen ritme vinden over het glooiende parcours. Het publiek was geweldig. Ik werd bijna doof door het geschreeuw. Het was een ongekend groot feest.

De warmte was drukkend en de zon fel, maar overal was water en ik kon mijn pet goed nat houden voor de verkoeling. Alleen mijn voeten stonden vanaf 5 km al in de fik. Daar begon eigenlijk al het ‘einde’ van mijn race. Mijn voeten werden zo heet en gevoelig dat elke pas vervelend was. Het leidde erg af. Halverwege een doorkomst in 1.10 was redelijk rond wat ik verwachtte en qua energie voelde ik mij prima, maar de paar km’s daarvoor voelden al wel zwaar aan de bovenbenen. Alsof ik de impact, waar ik goed op had getraind, nu niet goed aankon. Ik had echter goede hoop om de tweede helft sneller te gaan wat het doel was en ik had nog genoeg energie.

De entree in Manhattan op 1st avenue bij 26 km was geweldig. Mijn vader en broer Koen hingen over de railing en schreeuwden de longen uit hun lijf samen met duizenden andere toeschouwers. Kippenvel & motiverend.

De weg omhoog naar de Bronx werd echter een lijdensweg want mijn bovenbenen begonnen het op te geven. Veelste vroeg moest ik vechten tegen de krampen. Heuvel op ging het nog wel, maar naar beneden lopen was niet te doen op wedstrijdsnelheid.

Het voelde niet meer als racen, maar meer als joggen wat ik aan het doen was. De enige gedachten die ik toen had was finishen. Ik haal hoe dan ook de finish. De laatste 5km gingen in 4 min per km. Een easy trainingstempo, maar mijn benen wilde niet harder. De heuvels in Central Park voelde als bergen. Omdat het tempo er flink uit was kon ik wel de velen supporters zien. Mijn sponsoren Stefan Reijers & Constantijn Jakobs stonden in de laatste km's met hun families keihard te schreeuwen. Dat was echt geweldig. En papa en Koen waren bij de finish met de beste aanmoedigingen. Te gek hoe ook iedereen mee heeft geleefd. Dank daarvoor!!

2 uur en 31 minuten 😅 Ik wist dat het niet snel zou gaan in New York, maar dit had ik ook niet verwacht. Dat was erg jammer.

Mijn broer Ivo heeft zijn PR verbeterd en finishte in 4 uur en 38 seconden. Ik ben mega trots op hem. Voor het eerst in zijn leven heeft hij echt naar mij geluisterd en het trainingsschema gevolgd zei hij zelf.

Als hardloper was het geweldig om aan dit evenement mee te mogen doen en helemaal met mijn broer in de stad waar hij woont. Ik heb genoten was alles rondom de marathon en ben Volare Sports enorm dankbaar voor mijn deelname. De organisatie vanuit New York Road Runners voor elite atleten was tot in de puntjes geregeld en we werden behandeld als helden. Kosten noch moeite werden gespaard om voor ons te zorgen. Dat doen de Amerikanen als geen ander. De medaille krijgt een mooie plek, maar ik zal terug moeten komen naar de big Apple voor een echt goede race!

 

 

 

 

 

 

 

 

Deel dit artikel