Rotterdam Marathon Raceverslag
Dat was de Rotterdam Marathon. Op het scorebord staat 2:13.42. Mijn tweede tijd op de marathon en 6e in het NK klassement. Ik was voor veel meer naar de maasstad gekomen, maar met dit resultaat moet en ga ik verder. Met goede spierpijn zit ik nu aan de keukentafel op maandagochtend. Gelukkig woon ik (nog) op de beganegrond en hoef ik geen trappen op en af vandaag. De marathon is op z’n Rotterdams een pleuris eind, maar toch voelde het niet zo gisteren. En dat is toch gek, of niet? De kwam mede door de goede voorbereiding.
De voorbereiding
Gisteren stond ik gezond, topfit en zonder twijfels over mijn vorm aan de start. Dat was een machtig gevoel. De laatst weken heb ik mijn trainingsvolume naar gemiddeld 200 kilometer per week kunnen uitbouwen gecombineerd met veel lange blokken op een hoog tempo. Waaronder de races met een trainingsplan in Den Haag, Nijmegen en Venlo. Mijn lichaam reageerde hier heel goed op. Daardoor had ik geen twijfels over de afstand en de snelheid. De laatste lange duurloop van 45 km in een opbouwend tempo van Zutphen naar Westervoort zorgde veel vertrouwen dat ik er klaar voor was.
Het zoeken van een goede groep na de start – 2.08 of 2.10 groep
In de eerste fase van de race worden de groepen geformeerd. Omdat er veel wind zou staan was een goede groep vinden een van de belangrijkste aspecten. Vorig jaar liep ik ook in Rotterdam en ging het mis in het begin omdat de groepen uit elkaar vielen. Ik liep toen veel op kop en werd zelf eigenlijk de haas. Mijn naam was geen haas deze race gisteren. Helemaal omdat er veel wind zou staan uit het westen. De eerste 5km was de wind vol in de rug, maar daarna zouden er stukken vol tegen kunnen zijn. Het uitgangspunt was, mocht het nodig zijn, iets risico te nemen in het begin te zodat ik zou lopen in een goede groep. De 2.08 groep vormde zich al heel snel fantastisch. De Keniaanse haas van de 2.10 groep was nergens te bekennen. Precies hetzelfde als vorig jaar. Die liep veel te hard in het begin.
In de flow door Rotterdam Zuid
Richting het 5 kilometer zat ik in de 2.08 groep en die groep was geweldig. Ik zat eigenlijk meteen in de flow. De kilometers van 3.02 per kilometers raasde voorbij langs de massa’s mensen langs de kant. De hazen deden geweldig werk en er was veel rust in de groep. Alleen bij de drankposten was het chaos. Het blijft zo apart hoe sommige atleten niet snappen dat je eigen bidon gewoon elke drankpost op exact dezelfde plek staat. Als je strak langs de tafels loopt in een lint is het heel makkelijk om de bidon te pakken. Meerdere keren ging het bijna mis omdat atleten niet alert waren. Soms stopte ze zelfs om hun bidon te pakken. Een van de atleten voor mij trapte vol op de rem waardoor ik met 20 per uur bijna tegen hem aan knalde. Ik kon hem net ontwijken met een flinke schouderduw.
De halve marathon in 1.03.53. ‘Wauw, de conditie is top en de benen zijn geweldig’
Op dit hoge tempo keek ik het meest op tegen de kilometers van 20 naar 30 kilometer. Als je echt te hard gaat in het begin wordt het hier conditioneel zwaar en is de weg naar de finish extra lang. Ik wilde perse met de groep over de Erasmusbrug bij 26km en dat lukte goed. Ik keek zelfs uit naar het laatste stuk rondom de Kralingse Plas. Ik voelde mij ‘fris’ en we hadden echt een kans op een toptijd, zelfs als we nog wat zouden verliezen. Vol vertrouwen knalden we de Erasmusbrug af.
Support
Het was ongekend hoeveel support ik onderweg heb gehoord. Mijn familie, vrienden en sponsoren op de fiets en langs de kant waren geweldig. Hun support is echt onbetaalbaar. Daarnaast was het een groot volksfeest langs de route. Alleen het stukje rondom Ahoy, van 16 tot 19 kilometer, was heel stil. Hierdoor vergat ik bijna dat we de Rotterdam Marathon een het lopen waren. Het was ‘schrikken’ om bij 19 kilometer uit het niets ineens weer massa’s mensen langs de kant te zien en te horen. Ik was verbaasd over hoeveel mensen bij Kralingen stonden. Voor mijn gevoel was het daar nergens stil.
KRAMP ðŸ˜
Richting de tunnel bij Blaak op 28 a 29 km kreeg ik voor het eerst echt kramp. Ik probeerde het ‘weg te schoppen’ en goed te ontspannen. Niet in paniek raken dacht ik, maar heel snel werd de kramp heftiger. Ik moest de groep loslaten. Op eigen tempo verder en ik moest een paar keer stoppen om te rekken. In de ronde om de Kralingse Plas ben ik misschien wel 5 keer gestopt. Het was zo pijnlijk. Uitstappen heb ik nooit aan gedacht. In de laatste 5 kilometer kwamen een aantal jongens weer over mij heen en probeerde ik aan te sluiten, maar hoe hoger het tempo hoe meer kramp. Alsnog ging die laatste 10 kilometer heel snel voor mijn gevoel voorbij ondanks dat het pijnlijk was. Ik had genoeg energie en was niet uitgedroogd. Daardoor kon ik ook knokken tot het einde en heb ik de finish gehaald.
‘Eindsprint’ op de Coolsingel
Op de Coolsingel kon ik er nog een mini-eindsprint trekken om 2:13 te lopen. Mijn tweede marathontijd ooit. Teleurgesteld dat ik met kramp heb moeten strijden om de finish überhaupt te halen. Trots op de manier waarop ik heb kunnen racen, risico heb genomen en dat ik conditioneel in topvorm was. Ik kon de toptijd echt voelen, maar helaas mocht het (nog) niet zo zijn. Mijn kuiten en hamstrings konden dat niet aan. Eerst deze race goed laten bezinken, herstellen en dan verder bouwen. We gaan opzoek naar een verklaring voor de vele krampen. Lastig te zeggen waardoor het precies kwam nu. Dat gaan we goed uitzoeken.
De sport draait niet om randzaken
Rondom de Rotterdam Marathon en in de media ging het niet alleen om de sport, maar ook over zaken zoals het startnummer of resultaten uit het te verre verleden. De randzaken hebben we goed buiten de deur weten te houden met mijn begeleidingsteam. Alleen zijdelings kreeg ik af en toe wat mee, maar ik heb geprobeerd mij er van af te sluiten. Dat dat gelukt is ben ik best trots op in deze tijd van snelle berichtgeving (social)media waar iedereen een mening heeft. Ik kreeg vannochtend mee dat Qmusic helemaal los was gegaan de afgelopen week. Ik kan daar schijnbaar nu terecht bij Marieke Elsinga als rennende reporter op de Olympishe Spelen 😂
Voor mij draait de sport om het maximale uit mijzelf te halen met veel plezier. Daarbij houd ik rekening met het proces en het niveau wat ik nu heb. Ik zoek de grens op mijn van kunnen en probeer ze te verleggen, zowel mentaal als fysiek. En daar hoort ook risico nemen bij. Dat is topsport voor mij. De positieve & professionele samenwerking met mijn coach, hardloopteam, management, sponsoren en medische begeleiding heeft er voor gezorgd dat ik terugkijk op een proces dat ik zo over zou doen.
Foto's Bjorn Paree & Jan Schellekens